мурымаш

Г. мыры́маш сущ. от мураш

1. пение. Тунамак куштымаш, мурымаш тӱҥале. В. Дмитриев. Тотчас же начались пляска, пение. Спектакль деч посна ме мурымашым, куштымашым, модмашым ыштена. М. Шкетан. Кроме спектакля мы устраиваем пение, пляски и игры.

2. звон, шум, скрип чего-л. Пылыш мурымаш звон в ушах; кӱ вар мурымаш скрип пола; чодыра мурымаш шум леса.